5 ras psów, które najgorzej znoszą podróżowanie

Dla wielu z nas pies to wierny towarzysz, z którym chcielibyśmy dzielić wszystkie ważne momenty życia — w tym także wspólne wakacje czy weekendowe wyjazdy. Niestety, nie wszystkie rasy równie dobrze adaptują się do zmian otoczenia i hałaśliwego, pełnego bodźców środowiska podróży. Istnieją bowiem takie czworonogi, które ze względu na swój temperament, wrażliwość na stres czy specyficzne potrzeby przestrzenne, mogą szczególnie źle znosić wszelkie wojaże.

W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej pięciu rasom psów, które według ekspertów mają największe trudności z podróżowaniem i wymagają szczególnej troski oraz odpowiedniego przygotowania ze strony właściciela przed wyruszeniem w drogę. Poznamy ich unikalne cechy charakteru oraz dowiemy się, jakie czynniki decydują o tym, że akurat te psiaki nie przepadają za zmianą otoczenia. Przeanalizujemy także, w jaki sposób możemy ułatwić naszym pupilom adaptację do nowych warunków i sprawić, by podróż przebiegała w możliwie komfortowej atmosferze.

Owczarek kaukaski — strażnik terytorium

Na pierwszym miejscu naszej listy znajduje się owczarek kaukaski — potężny, majestatyczny pies o imponującej sylwetce i gęstej, bujnej sierści. Rasa ta, wywodząca się z górskich regionów Kaukazu, przez wieki pełniła rolę niezawodnego stróża stad oraz obrońcy domostw przed dzikimi zwierzętami i intruzami.

Owczarki kaukaskie słyną ze swojego niezależnego charakteru oraz silnie rozwiniętego instynktu terytorialnego. Są niezwykle czujne, nieufne wobec obcych i w każdej chwili gotowe do obrony terytorium. Te cechy, tak pożądane u psa stróżującego, mogą jednak stanowić poważne wyzwanie podczas podróży.

Nagła zmiana otoczenia, obecność wielu nieznanych bodźców i osób często wzbudza w owczarkach kaukaskich niepokój, a nawet agresję. Źle zsocjalizowany pies tej rasy może odczuwać silny lęk w zatłoczonych, hałaśliwych miejscach, jak dworce, lotniska czy środki komunikacji publicznej. Brak znajomego otoczenia sprawia, że czują się zagrożone i zestresowane.

Aby podróż z owczarkiem kaukaskim przebiegła sprawnie, niezbędna jest bardzo wczesna i konsekwentna socjalizacja szczeniaka, pomagająca mu adaptować się do różnych środowisk. Pies musi nauczyć się jak zachować spokój w niecodziennych dla niego warunkach i zaufać prowadzącemu go opiekunowi. Nawet przy dobrym przygotowaniu, ze względu na swoją wielkość i potrzebę przestrzeni, owczarek kaukaski może źle znosić długotrwały pobyt w mniejszych pomieszczeniach, stąd należy robić częste przerwy, gdy np. przewozimy go samochodem.

Mastif tybetański — łagodny olbrzym

Mastif tybetański to kolejna rasa zaliczana do grona „słabo podróżujących” psów. Te majestatyczne, spokojne olbrzymy z Dachu Świata znane są ze swojego zrównoważonego temperamentu i przywiązania do rodziny. Podobnie jak owczarki kaukaskie, także i one pierwotnie pełniły rolę niezawodnych stróżów stad oraz tybetańskich klasztorów.

Choć na co dzień mastiffy tybetańskie to raczej flegmatyczne zwierzaki, które uwielbiają długie drzemki i nie mają dużych wymagań dotyczących aktywności fizycznej, ich ogromne rozmiary i waga dochodząca do 70 kg mogą stanowić nie lada wyzwanie podczas podróży.

Duże psy, takie jak mastif tybetański, źle znoszą ciasne, zatłoczone przestrzenie, jak wnętrza samochodów osobowych, pociągów czy samolotów. Zamknięcie i unieruchomienie w niewielkim pomieszczeniu na wiele godzin może wywoływać u nich silny stres i dyskomfort. Podobnie hałaśliwe, pełne chaotycznych bodźców środowisko dużego miasta czy lotniska zaburza ich spokojną naturę.

Podróżując z mastifem tybetańskim, należy zadbać przede wszystkim o zapewnienie psu odpowiednio dużo miejsca, by mógł swobodnie ułożyć się i zmieniać pozycję. Warto zaplanować częste postoje w cichych, zielonych miejscach, gdzie nasz pupil będzie miał okazję zrelaksować się, wyciągnąć na miękkiej trawie i pobyć z dala od miejskiego zgiełku. Ważna jest także stopniowa socjalizacja psa, by przyzwyczaić go do nowych miejsc i sytuacji.

Rottweiler — nieufny obrońca

Rottweiler to jedna z najbardziej rozpoznawalnych i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych ras psów. Obdarzane niesłuszną sławą groźnych i agresywnych zwierząt, w rzeczywistości są to oddane, kochające psy rodzinne, niezwykle lojalne wobec swoich opiekunów. Jednocześnie cechuje je duża nieufność w stosunku do obcych oraz silny instynkt obronny terytorium i rodziny.

Właśnie ten specyficzny charakter sprawia, że rottweilery mogą szczególnie źle znosić wszelkie zmiany otoczenia oraz podróże. Wyjęte ze swojego bezpiecznego, znajomego środowiska, postawione w obliczu nowych bodźców i osób, często reagują dużym stresem, a w skrajnych przypadkach agresją.

Aby podróż z rottweilerem przebiegała sprawnie, niezbędna jest jego gruntowna socjalizacja już od wieku szczenięcego. Pies musi oswoić się z różnymi miejscami, dźwiękami, zapachami i nauczyć spokojnej reakcji na obce osoby. Jednocześnie opiekun musi konsekwentnie egzekwować posłuszeństwo i zachować pozycję niekwestionowanego lidera, by dać psu poczucie bezpieczeństwa w nowych sytuacjach.

Ze względu na swoje rozmiary oraz silną, muskularną budowę, rottweiler podobnie jak wcześniej wymienione rasy, źle znosi długotrwałe zamknięcie w ciasnych przestrzeniach, jak np. bagażniki hatchbacków. Należy zapewnić mu odpowiednią ilość miejsca oraz regularnie robić postoje, by mógł się zrelaksować.

Anatolian karabash — kłopoty z socjalizacją

Mało znany w naszym kraju anatolski pies pasterski, zwany także karabashem, to rasa pochodząca z Turcji, tradycyjnie wykorzystywana do strzeżenia stad przed wilkami i szakalami. Karabasze to potężne, masywne psy o niezależnym, nieco upartym charakterze i bardzo silnym instynkcie terytorialnym.

W przeciwieństwie do wielu innych ras pasterskich karabasze nie są jednak zbyt chętne do współpracy z człowiekiem. Działają samodzielnie, podejmując własne decyzje w ochronie stada. Ta cecha sprawia, że nie należą do najłatwiejszych w szkoleniu psów i wymagają bardzo konsekwentnego, doświadczonego opiekuna.

Anatolski pies pasterski, przyzwyczajony do otwartych przestrzeni i stróżowania na dużym terenie, może mieć duże trudności z adaptacją do warunków podróży. 

Niezbędna jest bardzo wczesna i intensywna socjalizacja szczeniąt tej rasy, przyzwyczajająca je do różnych miejsc, dźwięków czy osób. Tylko w ten sposób można złagodzić ich naturalną tendencję do nieufności i nauczyć akceptacji nowych warunków. Wymaga to jednak dużo cierpliwości, czasu i konsekwencji ze strony właściciela.

Tosa inu — trudna adaptacja w nowym środowisku

Tosa inu, zwany także tosą lub japońskim mastifem, to duży, masywny pies pochodzący z Kraju Kwitnącej Wiśni. Wyhodowany pierwotnie do walk psów, współcześnie jest przede wszystkim psem stróżującym i towarzyszącym. Cechuje go ogromna odwaga, pewność siebie, ale także mocny, niezależny charakter.

Te ostatnie cechy w połączeniu z imponującymi rozmiarami mogą sprawiać, że tosa inu będzie mieć duże trudności z adaptacją do warunków podróży. Psy tej rasy nie przepadają za zmianami otoczenia, a nagłe pojawienie się nowych bodźców ] – często wywołuje u nich zaniepokojenie.

W przeciwieństwie do owczarka kaukaskiego czy rottweilera, u tosa inu na pierwszy plan wysuwa się raczej chęć ucieczki i unikania konfrontacji niż aktywnej obrony. Mocno zestresowany pies tej rasy może sprawiać wrażenie zamkniętego w sobie, unikającego kontaktu, a nawet wykazywać agresję.

Podobnie jak przy innych rasach wymagających socjalizacji, także i w przypadku tosa inu niezbędne jest bardzo wczesne przyzwyczajanie szczeniaka do różnych bodźców i warunków. Pies musi nauczyć się akceptacji nowych miejsc i osób oraz współpracy z właścicielem. Ogromnie ważna jest także budowa silnej więzi z opiekunem, dającej psu poczucie bezpieczeństwa w obliczu wyzwań.

Jakie cechy świadczą o nieprzystosowaniu psa do podróży?

Zastanawiając się nad wyborem rasy psa towarzysza do częstych wojaży, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych cech, które mogą decydować o ich zdolności do adaptacji w nowym środowisku:

• Temperament – psy spokojne, zrównoważone i pogodne z reguły lepiej znoszą zmiany otoczenia niż osobniki lękliwe, nerwowe czy nadpobudliwe.
• Potrzeby przestrzenne – duże psy, przyzwyczajone do przestronnych wybiegów, mogą odczuwać silny stres w mocno ograniczonych wnętrzach, w przeciwieństwie do mniejszych ras.
• Poziom socjalizacji – wczesne, konsekwentne przyzwyczajanie szczeniąt do różnych miejsc, osób czy bodźców zdecydowanie ułatwi im późniejszą adaptację.
• Przywiązanie do opiekuna – psy mocno związane z właścicielem i nastawione na współpracę łatwiej zniosą trudy podróży w oparciu o poczucie bezpieczeństwa czerpanego z jego obecności.
• Skłonność do niezależności – samodzielne, niezależne z natury rasy mogą gorzej reagować na próby narzucania kontroli podczas wyjazdu.

Oczywiście, to jedynie pewne wskazówki, niedeterminujące w stu procentach zachowania konkretnego osobnika w danej sytuacji. Nawet psy ras teoretycznie trudnych podczas podróżowania mogą nauczyć się jej akceptacji dzięki mądrej socjalizacji i treningowi.

Jeśli jednak nie czujesz się na siłach, by samodzielnie zadbać o komfort pupila podczas zagranicznej wyprawy, warto rozważyć skorzystanie z usług profesjonalnej firmy Pet-tour, oferującej przewóz psa za granicę. Jej doświadczeni pracownicy, wyspecjalizowani w opiece nad czworonogami, zadbają o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie Twojego psa podczas całej podróży. Dzięki temu nawet posiadacze ras uznawanych za „niepodróżnicze” będą mogli bez obaw realizować marzenia o zagranicznych wojażach ze swoim pupilem u boku.